Gesprek met Pater Gabriël Piraba

Als pater Abraham, voor het begin van de veertigdagentijd, korte tijd in zijn thuisland is om zijn ouders en familie te bezoeken, verkeert hij bij terugkeer in gezelschap pater Gabriël Piraba. Hij woont nu op de pastorij van de O.L.Vrouwparochie Essen-centrum.
Hier het verslag van een gesprek bedoeld als kennismaking met de gemeenschap van de Pastorale Eenheid Essen-Kalmthout.
Pater Gabriël is afkomstig uit dezelfde regio als pater Abraham, de Zuid-Indiase staat Tamil-Nadu, buurland van Sri-Lanka. Met zo’n 76 miljoen zijn deze twee staten verbonden door taal en cultuur. De meeste Tamils zijn Hindoe, met een groeiende minderheid van christenen. Katholieke Tamils in ons land vormen een van de jongste buitenlandse katholieke gemeenschappen.
Pater Gabriël is geboren op 16 september 1980; wordt over een half jaar dus 40. Hij is reeds 13 jaar priester. Zijn ouders hebben vorig jaar hun gouden huwelijksfeest gevierd. In het landbouwersgezin zijn vier kinderen: een oudere zus, een oudere broer, hijzelf en een jongere broer.
Hij gaat naar de lagere school in zijn geboortedorp en middelbaar in de christelijke school in een naburig groter dorp. Daarna gaat Gabriël studeren voor een opleiding tot leraar in het technisch onderwijs. Reeds tijdens zijn middelbare studies ontstaat stilaan het verlangen om priester te worden. Misdienaar, lid van een zangkoor, hulp bij de parochiepriester, hulp in een klooster van een zusterorganisatie, zijn allemaal elementen die dat verlangen vastere vorm aan doen nemen.
Tot de leeftijd van vier, vijf jaar heeft Gabriël problemen om normaal te gaan: beenklachten. Zijn godvruchtige moeder heeft dagelijks om genezing gebeden en regelmatig de O.L.Vrouwbasiliek (Velankanni) 25 km. verderop bezocht om een kaars te branden. Later heeft moeder hem gevraagd en aangeraden priester te worden, als dank voor dit ‘wonderlijk’ herstel.
In 1998 valt die beslissing en gaat Gabriël studeren aan het seminarie van de congregatie ‘Heralds of Good News’, een orde van vijfhonderd priesters met als motto ‘Het goede nieuws verkondigen’, die opleidt tot reguliere priesters. Van begin af aan is duidelijk dat het de bedoeling is om ergens te gaan werken waar er nood aan priesters is. Het traject op het seminarie verloopt als volgt: 2 jaar noviciaat, 3 jaar filosofie en tegelijk diploma Engelse taal, 1 jaar pastoraal werk-catechese op scholen, Engelse les geven aan kinderen, hulp in parochies – kortom ontwikkelen van capaciteiten, dan 4 jaar theologie. Studeren wordt binnen de congregatie enorm gestimuleerd.
In juni 2007 is er de diakenwijding en in september van hetzelfde jaar volgt de priesterwijding, samen met 36 collega’s, door bisschop Anrny Devota. Het gebed dat de bisschop uitspreekt tijdens de priesterwijding en zending met de handoplegging, wil pater Gabriël te volle waarmaken.
‘O barmhartige God en Vader, in uw goedheid hebt gij uw dienaar pater Gabriël in ons midden gesteld, als getuige van uw liefde en trouw. Hij zal ons voorgaan op wegen die leiden naar U en naar elkaar’.
De jonge priester gaat nu aan het werk. Dadelijk wordt hem een plaats toegewezen als pastor en leerkracht in deelstaat Assam, een grote provincie in het Noorden van India. Een vierdaagse treinreis voert hem van het zuiden naar het uiterste noorden, aan de grens met Nepal, bij de uitlopers van het Hymalayagebergte. Een totaal andere streek, compleet andere cultuur, andere ontwikkelingen, wat een grote aanpassing vereist.
Een jaar later al wordt hij naar Tanzania in Midden-Afrika gestuurd. Daar zal hij zes jaar werken en verblijven. Als hij zijn plan kan trekken met de taal wordt hem een klein dorpje aangewezen met de bedoeling om daar een parochie van de grond te krijgen. Hij staat alleen voor die taak. Die eenzaamheid grenst soms aan een beproeving. Het is een regio waar geen katholieken wonen.
Dagelijks worden mensen bezocht, kennis gemaakt en uitgenodigd om samen kerk te vieren. Met een tiental collega’s die ook in die ‘buurt’ werken bestaat enig contact. Gelukkig.
Toch houdt de uitdaging hem recht om met de mensen samen te werken, hun prille geloof te versterken en de blijde boodschap, het goede nieuws, te verkondigen.
Teruggekomen in India wordt pater Gabriël gedurende twee jaren parochievicaris in twee kleine stadjes. Daarna weer weg van huis.
Nu wacht hem een verblijf van drie jaren, samen met twee medepastores, in Ierland: eerste aan jaar in parochies, dan in bejaardenhuizen.
In februari van dit jaar begint een nieuwe taak in onze streek, waar hij nu parochievicaris is van de intussen ontstane Pastorale Eénheid Essen-Kalmthout. Hij is nu volop de taal aan het leren en begint stilaan assistentie te verlenen in kerkelijke diensten. Vertrouwd raken met weer een andere cultuur, de omgeving verkennen, kennis maken en vertrouwen opbouwen in de gemeenschappen,
Eigenlijk heel veel wat weer anders en nieuw is. Eén constante in al deze projecten blijft hetzelfde: de kerkdiensten en sacramenten, het omgaan met mensen, die liefde van God naar de mensen tonen en een echte dienaar van Gods boodschap zijn.
Pater Gabriël is bereid uitdagingen aan te gaan en hij wil vertellen wat hem inspireert en op deze wijze ook God laten ontdekken in hun eigen leven.
Wij wensen pater Gabriël een goede, een vruchtbare en werkzame tijd toe in de Noorderkempen.

Dank je voor dit fijne gesprek.

Piet Nuijten.